Tuesday, February 17, 2009

nedir bu simdi?


onunla ayni zamanda usa'ya geldik, okullar baslamadan once kayit yapmaya geldigimizde tesaduf eseri tanistik. o gun masada otururken, bana herseyini anlatmaya basladi...sasirmistim. ben kolay kolay acilamam cunku oyle herkese. olaylari kendini kaptirarak anlatiyordu, aklim baska yerlere surukleniyordu onu dinlerken. sonra okullar falan acildi, birbirimizi hic gormedik ya da aramadik. 1-2 ay oyle devam etti, bir gun yine karsilastik ve sanki yillardir arkadasmisiz gibi oturup devam ettik kaldigimiz yerden. beraber agladigimiz gunler de oldu ama en cok gulduk...o kadar cok gulerdik ki milleti uyuz edicek kadar mutluyduk. yanlis yaptigini bile bile arkasinda durdum yaptiklarinin...delilikler yaptik, eglendik, kostuk ve de yorulduk...kardesim gibiydi, sanki onu korumam gerekiyormus gibi hissederdim cogu zaman. bu yuzden inanmadigim halde hep yanindaydim. aramiza kimseyi almayacak kadar iki bagli dosttuk. o kadar yakindik ki...birbirimizden saklayacagimiz hicbir sir kalmamisti sanki...




ben oyle sanmistim en azindan...tatil icin turkiye'ye gitmemle basladi hersey. emailleri kisa kisaydi, ya da ona ait degildi. dondugumde anlamistim herseyi. sonra buyuk, koca bir yalan meteor gibi dustu uzerimize. sadece kendini degil etrafindakileri de icine alan bagislanmasi zor yalanlar...hic sormadim "neden yaptin, neden boyle soyledin, ya da bunu bana nasil yaparsin?" diye..bir aciklamasi olamazdi cunku yaptiklarinin. aramadim, gormedim, gitmedim...kendiliginden basladigi gibi kendiliginden bitti dostlugumuz.

onceleri nefret ettim, adini bile duymak istemedim...zamanla silindi gitti. tr'ye temelli donmeden once gormek istedigini soylettirdi ortak bir arkadasimiza, pismanligini ve affedilmek istedigini...bir daha gormeyecektim zaten ve gittim bulusmaya. bir yabanci gibiydim...onun gozleri dolu doluydu bense birsey hissetmiyordum. ne kizginlik, ne ozlem, ne nefret...hicbir sey...o meshur siirde yazildigi gibiydi "bence artik sen de herkes gibisin" di. "neden yaptim bilmiyorum..aklim karisIktI...sen de yoktun" diyebildi. hicbir sey demedim...eskisi gibi dost olmak istedigini soyledi. "beni taniyorsun, bir kere guvenimi kaybedince eskisi gibi dost olamayiz" dedim. ne bekliyordu ki?? ona olan guvenim sifirken ve bir daha asla guvenmeyecegimi bile bile nasil ona dostum gozuyle bakabilirdim ki tekrardan...ama arkadas olduk...giderken yine hayatimin icine son bir defa daha edip terketti buralari...

bana yapilan hicbir seyi unutmam ama insanlari unuturum...aklima gelmez oyle hayatimdan cikardiklarim. bir kez o kapidan cikmissa kisi, benim icin bitmisse- ki ben kolay kolay iliskileri bitiren biri degilimdir, hatirlamam adi gecmedikce. kolay kapatirim o sayfalari. onu da unuttum, yaptiklarini da...adi gectikce 1-2 kelime ettim o kadar...taa ki bugune kadar! bugun girdigim bir forumdan mesaj geldi ustelik nickimi falan da bilmez...dile kolay 4,5 senedir hayatimda yoktu. nickini gorunce anladim o oldugunu...mesajini 5-6 sefer okudum ama cevap yazamadim. ne yazabilirim ki?

o dostlugumuzu dusunmeden yaptigi hatalari ben nereye sigdirip, "canim dostum" diyebilirim ki yeniden? bir kac gun daha -en azindan ne soylemem gerektigine karar verene kadar- mesaja cevap vermeyi dusunmuyorum. bakalim zaman ne gostericek...


Büsbütün unuttum seni eminim
Maziye karıştı şimdi yeminim
Kalbimde senin için yok bile kinim
Bence sen de şimdi herkes gibisin

0 aman eksik kalma: