Wednesday, February 18, 2009

artik yoksun

sen gideli 12 saat olmus...bizi terkedeli. teyze anne yarisidir derler ve ben o yariyi kaybettim bugun. hazirlamistik aslinda uzun zamandir bu sona kendimize ama inanamadim gidisine...telefon elimde coktum yerime bacaklarim tutmadi sanki..."kurtuldu" dediler senin icin. hic yasayamadigin hayattan insan nasil kurtulabilirdi ki? dile kolay tam 17 sene...17 senedir sana ait olmayan, senin kontrolun disinda bir hayat yasadin. hem de kalabaliklar icinde yapayalniz. o cok sevdigin cocuklarin sana sirtini donerek yasarken oldurmuslerdi zaten iclerinde seni. ama sen yine de sevdin onlari...anneydin cunku. ve annelik buydu belki de...tum terkedilmislige, sevgisizlige ve hastaliginin acisina ragmen tutkuyla sevebilmek kendinden olan parcani ve affedebilmek..sahi teyze affedebildin mi yasadiklarini, sana yasattiklarini? ben affedemedim...
dun aklimdaydin oysa ki..elim recel kavanozuna gittigimde hatiralarinla gelmistin. buyukada'da o bahcede gezisin, kis icin binbir turlu meyve toplayip recel yapisin...kim icindi hatirlamiyorum ama helva yaparken "sakin dokunmayin ben geliyorum hemen" deyisinden sonra kuzenle firlayip parmagimizi tencereye daldirisimiz...ve parmagimin deli gibi yanmasiyla mutfaga kosman...anneme soylemeyip parmagima elma kabuklari basisin, bir kere de "ben size demedim mi?" demeyisin. kizmazdin cunku kiyamazdin...

sonra o lanet hastalik...ve zamanla herseyini kaybedisin. gulusunu, sesini duymayali seneler oldu..en son gordugumde sarilamadim bile seni incitirim canini acitirim diye. sevindin ama gozlerinin isiltisindan belliydi...sacimi oksayamadin ama ben hissettim...

cok garip biliyor musun? bir insani bu kadar severken, aci cekmemesi icin olmesini istemek...tam 17 sene...senden ne cok sey goturdu...konusacak durumun olsa ne anlatirdin kimbilir. bir keresinde bizim evde kalirken bogazina bir sey kacmisti ve bogulmak uzereydin..panikledin. ne yapicagimi sasirdim, agladim sadece...annem olmasa, bakakalicaktim sana oylece. seni gormeyeli 4,5 sene olmus...gelemedim yanina, gelmek istemedim. o halde gorup hatirlamak istemedigim icin..kizdin mi bana? bekledin mi beni? affet beni olur mu?

cok uzgunum teyze...bu lanet olasi hastalik sana ve dayima miras kaldigi icin...hayatini yasayamadigin icin, bir anne olarak cocuklarinin sana sirt cevirmesine katlandigin icin...olumun bile sessiz, uyur gibi olmus...biliyorum simdi oralarda anneannem ve dedemle bulustugun icin cok mutlusun...zamani geldiginde gorusmek uzere canim teyzecim...seni cok seviyoruz...

11 aman eksik kalma:

cesetizleri said...

başın sağ olsun :(

Üfürükten Prenses said...

Allah kurtarmış demek gerekiyor galiba..
Mekanı Cennet olsun.. bu dünyada yaşanan acılar ahirette karşımıza ödül olarak çıkıyor,çıkacak inşallah..

Başın Sağolsun ..

Unknown said...

Başınız sağolsun canım.. Hayat bu, birilerini veriyor, birilerini alıyor..
Yapabileceğimiz tek şey ise, yaşamak, yaşayabilmek.. Öyle de böyle de acılarınla, mutluluklarınla, umutlarınla, hatıralarınla yaşamak zorundasın.. Zaten bir yerden sonra alıyor seni hayat..

kendini bilmez bir deli said...

basınsağolsun güzelim...inan bana kurtulduğunainanıyorum bende tüm bu anlattıklarından sonra..

Zulapha Kaphali Iku said...

hepinize cok tesekkur ediyorum yanimda oldugunuz ve guzel dilekleriniz icin...bugun daha sakinim ve biliyorum o simdi cok daha mutlu ve de huzurlu...

kelebenk said...

canım hayatın acı gerçeklerinden birisi işte ölümde... başın sağolsun... bak ne kadar güzel hatırlıyorsun onu..

Blood.Roses. said...

başın sağolsun canım..

stickman said...

başın sağolsun. üzülmene gerek yok. çünkü bahsettiğinden çıkardığım kadarıyla onun için bir kurtuluş olmuş.

Anonymous said...

mekanı cennet olsun. okuyunca içim burkuldu, çok üzüldüm. başın sağolsun

Zulapha Kaphali Iku said...

@kelebenk, stickman, blood roses ve cumcum: hepinize tesekkur ederim yanimda oldugunuz icin...alismak zor olsa da kabullenmek zorundayiz.. :(

mehbup said...

Başın sağolsun çok üzüldüm...Bende hem anne hemde teyzeyim...