Sunday, January 11, 2009

fil hafizali iku


bir seye karar verdim...kesinlikle "balik hafizali" olan insanlar bu dunyadaki en mutlu insanlar! benim gibi fil hafizaya sahip olanlar ise beyinlerini gerekli, gereksiz (!) bilgilerle doldururlar. sonra oyle anlar gelir ki beyin adeta bir hard disk gibi calismaya baslar. tek bir kelimeyle butun arsivler aranir, taranir ve $ak(!) diye tarihiyle birlikte butun kelimeler, konusmalar, yuz mimikleri kisacasi hersey ama hersey onunuze konur. can yakicak seyler yeniden caninizi yakar, mutlu edecek seyler yeniden mutlu eder.


gecen bir blogda mime rastladim, sorulardan biri "sahip olmak istedigin ozellik" gibi bir sey soruyordu. iste cogu kisi yazmis; insanlarin dusuncelerini okumak, istedigin yere isinlanmak vesaire vesaire...ya bir dusunsene herkesin aklindan geceni duyuyorsun ve biliyorsun. hayatta istemem boyle birseyi! hos pek taktigim soylenemez insanlari, ailem ve sevgilim disinda...ama yine de karsimdaki konustugum oylesine biri bile olsa benim hakkimda icinden gecirdiklerini bilmek istemem...ya ben deliririm ya da delirtirim :). isinlanmak falan da istemem...giden bir tek ben olduktan sonra ne yapayim dunyanin bir ucunu...sevdiklerim yanimdaysa sorun yok, zaten ben koala gibi yapisirim ayrilmam :)


hani bir gun mucize falan olsa, sihirli lambaya falan rastlasam :p son dilegimi su fil hafizamdan kurtulmaktan yana kullanirim. en guzeli unutmak, unutabilmek...cunku ayni seyleri yeniden hatirladikca farkli seyler kesfediyorsun. bir seyin uzerinde 10 kere dusununce ayrintilarin farkina variyorsun. ve farkettigin ayrintilar olayi ya siradanlastiriyor, ya da daha kirici oluyor. hatirlamak istemiyorum kardesim! olmus, bitmis, uzulmusum ya da sevinmisim, ama hatirlamak niye???


bir de su okuz gucundeki hislerimden kurtulmak isterdim. icim ne zaman sIkILsa, ya da suphe kulvarlarinda yuzmeye baslasam basima mutlaka birsey geliyor. hissetmek istemiyorum...ya da hislerimin beni yaniltmasini istiyorum. sasirmak istiyorum! olumlerden baska seylere sasirmak istiyorum. daha dogrusu iyi seyler yasayip "harika ya bunu da beklemiyordum, cok mutlu oldum!" demek istiyorum.


ama bir seyi cok iyi biliyorum ve inaniyorum. hicbir yaptigin yanina kar kalmiyor! ve herseyin hakli bir nedeni var...ne zaman kalbim boyle icten kirilsa, deli gibi uzulsem, ya da bazi seylerden dolayi kin beslesem (evet fazla kinciyimdir ama cok ciddi seyler olmasi lazim) bir sekilde o kisinin cezasini cektigini goruyorum. -ki ayni seyler bana da oldu...kalbini kirdiklarim oldu durduk yerde...ister simarikliktan de, ister cocukluktan de...seku'dan once pek de "duyarli" bir insan degildim. "gitme"leri cok severdim, pek de aldirmazdim soylenenlere, kelimelerin hissedilenlerin sadece milyonda birini karsiladigini tahmin edemezdim o donemlerde. ah aldigim cok oldu, ah ettigimde...ama dedigim gibi hicbir sey karsiliksiz kalmadi. Allah hesaplari oyle guzel dengeliyor ki, verdigi gibi almasini da biliyor, aldigi gibi vermesini de...


konu nerden nereye geldi, ic bulanikligi yaziya da yansidi ister istemez...dedigim gibi sevgili billoookk sen sen ol, unutmaya, once kendini sonra baskalarini affetmeye, hatalarin tekrarlanmayacagina emin olmaya, ve insanlari daha cok sevmeye calis...cunku hayat, senin fil hafizanin sacmaliklariyla sana tekrar tekrar ayni seyleri yasatmak icin cok kisa unutma!

2 aman eksik kalma:

Camilla said...

beni anlatmıssın ya:) ben unuturum hemen. eski bi sevgilimle karsılasmıstım, biraz cekingen, mahcup yanasmıstı bana, ama üstünde durmamıstım. sonra geldi özür dilerim, sen haklıydın falan dedi. oha dedim noluyor niye özür diliorsun:) oha camilla ben sana neler yaptm yaa dedi, bilmem çok acıtmamıs zaten unutmusum bak dedim(:

Zulapha Kaphali Iku said...

eskileri ben de pek takmadigimdan unuttum bi cok seyi :) hayatimdan cikmissa biri, kiyamet gelse arayip sormam :))))